sábado, 29 de enero de 2011

LA LASTRA

-¿Qué les ha parecido a ustedes el acuerdo del gobierno con los sindicatos en cuanto a la edad de jubilación?
-Una nesesidá forsada, Rafalita, porque a los pringaos siempre nos ha tocao bailás con la más fea.
-Pos, a mi, Rafalita, y paisano, me paese c’a l’oposisión, es desís a Rajoy, l’han quitao un peso d’ensima porque, los sindicatos, con él, no jubiesen transigío.
-No sé qué desísle a usté, Curro, los sindicatos s’han visto forsaos por las sircunstancias, y han dao ejemplo. Er sistema d’asistensia sosial, en cuanto a los trabajadores c’han traspasao la edá de trabajás, en nuestro país, jes er más solidario de tós los del entosno, y ya’stamos viendo que’n er paro no s’aportan fondos pa sostenéslo.
-Claro, paisano, pero no se l’orvid'osté que lo’mpresarios contribuyen también, y sin créditos ni dan trabajo ni aportan lo suyo'r fondo de la seguridá sosiás.
-Estamos d’acuerdo, Curro, es lo menos. Si sacan tajá en sus negosios con la prestación laborás der personás, es natural que contribuyan ar bienestás sosiás der país.
-No, si yo lo veo bien. Pero cuando la’mpresas tién poblemas, paisano, me gustaría a mi vés arguna solidaridá con ellas.
-Ya’s gana de quejásse, Curro, como si grasias a los trabajadores no s’hubiesen sarvao a más d’una empresa. Ahora, la cuestión está’n que los inversores animen er mercao con sus dineros, y se empiese a colocás a la gente.
-Pos, como los bancos no den er primés paso, otros inversores, paisano, yo no veo. Y la’mpresas sin dineros, puén jasés poco; y ahí ti’osté ya, la conflistividá laborás que se’stá dando en muchas.
-Ya. Y en jeso’stá’r gobiesno, Curro. Pos lo pronto con las cajas d’ahorros s’ha puesto serio, esigiéndoles más sorvensia.
-Pero, como no vendan las viviendas que tién corgá, y cobren las que no le pagan, ya me dir’osté lo que va’ncontrásse la Merkel, cuando llegue a España.
-Sí, porque Alemania, no quié contribuís con más fondos, si los demás miembros de l’unión no se ponen ar día ajustando su economía. Pero en España, entre la subida del IRPF, la congelación de los salarios, la supresión de presupuestos para obras sosiales, la pérdida de podés adquisitivo, trabajando y cotisando más años; con tanto ahorro, Curro, pronto nos pondremos a la cabesa.
-Pero, paisano; si jeso no se quea’n las intensiones y, además, se eleva’r nivel de produstividá, veremos que’stamos en er camino pa mejorá’r panorama.
-Confiemos en ello porque, luego, a pesás de las buenas disposisiones der gobiesno, si la’mpresas no son creativas y abren los mercaos, pocos puestos de trabajo aumentarán.
-Si Setapé, s’orvida de demagogias baratas y asministra bien los muchos recursos que v’a recaudás, fasilitando la astividá empresariás, lo’mprendedores crearán empleo.
-Desde luego, Curro. Pos, a la patronás se l’han puesto como a Felipe segundo. Er estao der bienestás, con las restrinsiones económicas y tantos recortes, en plan austeridá, jestá en las úrtimas.
-Osté, verá; es que aquí mos habíamos creío quéramos ricos. Y er estao der bienestás que mos podamos permitís, paisano, será’r que mos ganemos con muestro curro.
-Pos, no sig’usté por ahí, porque le’stá asjudicando tós los males a los currantes. Y, conseguís un país justo, es cosas de tós. También de los patronos.
-Sí; pero’nsisto: si er personás no’s competitivo y produstivo, en otras partes der planeta, mos sustraen er mercao donde podés ofresés muestros produstos.
-Que sí, Curro; pero’so es cosa de tós. Lo’mpresarios son los primeros que, pa sés competitivos y produstivos, tién que modesnisásse.

-Qué le vamos jasés, paisano, yo, mientras, con mi chicula d’aguardiente…

domingo, 23 de enero de 2011

LA LASTRA

-Ha vist’usté, Curro. Ar de la Güikilís, l’ha salío trabajo estra.
-Jese, ¿quienés, er banquero c’han metío’n la cárses por robás datos pa intesnés?
-Bueno, s’usté, lo dise así, vale. Pero’s que, entre los muchos confidentes que se l’están ofresiendo, tié a uno que’s un dirigente bancario cabreao, d’un paraiso fiscás, dándole nombres y datos de los grandes capitales que no pagan ar fisco.
-¿D’España?, paisano.
-De momento, no se sabe. Pero, sean de dónde sean, cuando se sepa, vamos a conoser a más d’un sinvergüensa.
-Es c’Hasienda, paisano, aprieta más c’unos sapatos nuevos er día der corpus.
-Depende d’a quién, Curro. Pos, a más forraos, menos controles p’apoquinás. Usté ya sabe quiénes son los que no no’scapamos de aflojás la guita, religiosamente, a propósito der corpus.
-En tós laos cuesen jabas, paisano, pos, jay una cantidá de gente, trabajando, y cobrando subsidios que, si der desempleo, si er agrario, y, a lo tonto lo tonto…
-¡Bah!, jeso’s una minusia, al lao de lo que’stamos comentando. Con los impuestos que s’evaden de nuestro país, habría dinero pa cubrís las nesesidades de toa’sa gente que tenemos sin salís der umbrás de la pobresa, con una man’atrás y otra’lante.
-Y, de los políticos, como Felipe y Asnás, c’además de seguís trincando de los presupuestos der Estao, sacan tajá de las murtinasionales, ¿qué ti’osté que desís?
-Jeso, Curro, m’abochosna; no sé que tendrán ellos c’asesorás, ¡pero es lo c’hay con las malas compañías! No m’estraña que luego la gente, no quiá sabés na de tós ellos. Yo, confío en que pronto, arguien ponga orden.
-Po’stá, osté, listo, si piensa que perro muerde a perro.
-No sé cómo, pero soy ostimista, la situasión en la que nos mete la crisis, obligará a sussanás muchos desvaríos. Y, ya’stamos viendo jasés cosas, como la reestrusturasión der sistema finansiero, empesando por las cajas d’ahorros.
-¡Una de las muchas restificasiones que, cada dos por tres, tié c’hasés Setapé! O, ¿no s’acuerd’osté, der decreto que presentó’r gobiesno, en julio? ¿Ya, no le sirve?
-Curro, entonces, se trataba d’impulsás la fusión entre’llas, para eliminás a las más débiles, jasiéndolas competitivas frente a los Bancos.
-Pos, ya v’osté, ahora las quié convertís en jeso, Bancos. La primera c’ha dicho’stá dispuesta es la Caisa.
-Bueno, dispuesta a creás una corporasión bancaria, pero su presidente no’stá por que la caja catalana deje de sés d’ahorros. Claro que, tendrá que demostrás que sigue siendo sorvente.
-Jesa entidá, tié dinero de sobra, paisano, incluso pa invertís en nucleares.
-¡Sipote!, Curro, las nucleares mejós no nombraslas. O, pos lo menos, a los sindicatos.
-Ya. Donde dije digo, hora digo diego.
-Es que no’stá tan claro que, mantenés las sentrales nucleares, pueda compensás de los ajustes de pensiones, y jubilasiones a los sesenta y siete.
-Y, a ellos, ¿qué les preocupa de las nucleares?
-Curro, pos, los sientos de paraos que van a sumasse a los que ya jay. Pero, como quieren estás bien con los verdes, no s’atreven a reconosés que si se construyeran otras, habría más puestos de trabajo.

-Ojú, paisano, cuantos intereses crusaos. ¿Oste sabe?..., pos que yo, mientras, con mi chicuela d’aguardiente de mostro pueblo.

domingo, 16 de enero de 2011

LA LASTRA

-Paisano, menos ma que los sindicatos s’están tentando la ropa, antes de seguís adelante con la güerga generás.
-Y menos ma que, er gobiesno, jestá suavisando las dichosas medías que pretendían cargás to’r coste de la crisis, a los trabajadores.
-A los trabajadores sólo, no. Pos, a la’mpresa, si tié poblemas, le v’a jasés imposible despedís a nadie, con los requisitos c’hay que reunís.
-Es que’s mu bonito, Curro, mandás a la gente a su casa, a chupás de la teta de’r Estao, mientras ellos tién su dinero calentito en un paraiso fiscás.
-La competensia, paisano, de tantos países que disponen de mano d’obra barata, a la’mpresas d’aquí, que soportan tantos derechos sociales, l’afisian.
-Es que to, no’stá’n la mano d’obra barata, isnorando er derecho a las prestasiones sosiales conseguidas con mucho dolós y sacrificios, d’un siglo p’acá.
-Pos, pa salís a los mercaos, jay c’ofresés güenos presios, paisano.
-¡Y calidá!, y ésto, sin mano d’obra cualificá, por ajorrás, es imposible. Los benefisios, tién que venís de una política empresariás inteligente, pagando a los colaboradores.
-Con la dificultá que tién pa conseguís créditos finansieros, osté me dirá.
-Curro, jese’s un asunto que lo’mpresarios tién que resorvés; es que sés empresario, usté lo sabrá por sus hijos, no es cuarquiera.
-¡Qué me v’a desís, osté!, con los quilibrios que veo que jasen ellos.
-Pos, jeso. ¡Y uniéndose ante lo’speculadores c’han provocao la caída de la economía! Así, y con la estima der personás, que ve a sus patronos batirse el cobre, se superará tanta manipulasión.
-Si no tuviesen que dependés tanto d’ellos, que son los que prestan er dinero…
-Sierto; y también los más interesados en prestáslo, porque bien que sacan las jasauras a quien cae en sus manos. Si juviese más gente unida frentes a los george soros, jim rogers y demás especuladores finansieros, ya veríamos cómo reassionaban.
-Paisano, pero tién mucho podés. Además, sin pasás pos la taquilla de lo’mpuestos, acomodaos en sus paraísos fiscales.
-Sí, pero er dinero que’engordan, no pué’stá sin movimiento. Tién qu’invertís, y en saliendo de sus madrigueras, quedás en situación de sés obligaos a pagás.
-Jeso, no lo tengo yo tan claro.
-Si tós pusiésemos nuestro grano d’arena, ya verí’usté. Jase unos días los tésnicos d’Hasienda, declaraban a los medios de comunicasión, que si se combatiese’r fraude fiscal con la misma gana que ponen pa subís la edá de jubilasión, se recaudarían fondos pa cubrís er dinero que se quieren ahorrás con jesa medida.
-Paisano, jese’r cuento de la lechera.
-Una realidá como un templo, Curro. La economía española tié un volumen de negosio que no se refleja en la política fiscás. L’únicos que no se’scaquean, porque no puén, to jay que desíslo, son los que tién nómina.
-Pos, jesos ca vés son menos; essesto los funsionarios que lo tién más fásil.
-De momento, Curro. Ya veremos con la reforma que tié’n marcha la’sministrasión.
-Lo que tenga que sonás, sonará, paisano. Yo, mientras, con mi chicuela d’aguardiente de mostro pueblo.

domingo, 9 de enero de 2011

LA LASTRA

-Curro, hoy llega’sté con retraso. Supongo que comiendo roscón de reyes y entreteniéndose con los regalos que l’hayan traío.
-Menos lobos, paisano; los magos, como saben c’a uno ya le sobra to, le traen poco.
-Pos, mir’usté, que reloj de pulsera m’han dejao a mí.
-C’osté, s’habrá portao mu bien, o c’han pasao por Seuta antes. Pero de uno, ya no’chan cuentas.
-Curro, ¿no será c’usté’s un saborío? Jay que das ideas. Lo que yo hago, cuando mis sobrinos me preguntan qué l’he pedío a sus majestades.
-No me ponga’sté, ar pie de los caballos, que m’he levantao regañando con m’hijo.
-Tengamos la fiesta en pas. ¿Qué’s lo c’ha pasao?, jombre de dios.
-Pos, ¡qué v’a pasás!, que yo no quería ísme con ellos ar campo. Pos, con lo c’ha llovío, aquello’s un barrisás, paisano.
-Y que’r agua no para, Curro, pos, después de toa la que cayó ayés, hoy va por el mismo camino.
-Er tiempo’stá como’r gobierno: que no da pie con bolo.
-Sin embargo, er presidente, no tira la toalla de cara a las prósimas elessiones.
-Pos, ya’s gana de jorobás a los compañeros de partío, con la mala prensa que tié.
-Es qu’él, confía’n arreglás to’r desaguisao que la crisi’stá provocando.
-Lo tié cruo, paisano; pos, ahora, osté jabrá visto’r canguelo que’stá provocando Portugás.
-Curro, es qu’esto, no jay quien lo’ntienda. Por un lao, jeso c’usté dise; y por otro, un próses de l’asministrasión china, que llega a España, dispuesto a favoresés sus finansas y er comersio, entrambos.
-Yo, qué qui’osté que le diga; pa mí, que’sas notisias las dan los medios de comunicasión de su familia d’él.
-Jeso, no s’inventa, Curro; como la’stadísticas que muestran el frenaso del paro laborás que’n disiembre s’ha produsío, incluso, con más contratos de trabajo. Sobretó, aquí’n Andalusía.
-Jeso son migajas, paisano.
-¡Sí!, pero unas junto a otras jasen un pan.
-Pos, ya’s menestés que le cunda, si no, no le va servís de ná, paisano, jechásle la curpa de to a Gresia.
-Es que’r contubesnio d’especuladores de los mercaos finansieros, pa que le cunda, no dejan de metés basa pa sacás tajá de’r río revuerto uropeo.
-Paisano’sté, no pierda de vista c’hasta los alemanes jan acabao’r año, con más paro obrero.
-Sircustansias coyunturales, Curro, respesto a noviembre, pero menos desempleo der c’había en 2009. Ar revés, de lo d’aquí, c’ha bajao en disiembre, pero ha subío con respesto’r año pasao. Pero, n’hay que prestáse a engaño, la masiva destrussión d’empleo d’estos años, no se v’a recuperás en dos días.
-¡Toma!, jeso lo saben jasta los niños de pecho; como que mosotro’stamos como los griegos y los portugueses. Y a los que le pedimos que sigan fiándomos, no’stán pos jaséslo.
-Pero, l’osservadores objetivos, saben qu’España tié mejores simientos que los portugueses y los griegos, e incluso que Italia y Bérgica, no s’equivoque usté.

-No le voy a quitás la rasón, pero, jeso, tié Setapé que demostráslo y, no lo veo yo, ¿qué quié osté?, paisano. Mientras, servidós, con mi chicuela d’aguardiente de mostro pueblo.

domingo, 2 de enero de 2011

LA LASTRA

-Ustedes tengan un venturoso año nuevo.
-Rafalita, jeso mismo le deseo yo a usté.
-Pos, ni desís que, ajolá’r 2011, reforme lo que’r marditamare que s’ha ío, mos ja’casionao.
-Por mucho que se quiea remediás, Curro, lo malo que trajo, de momento aquí’stá.
-Y, que mos queemos como’stamos. Pos, jasta’r tabaco, mos lo va quitás.
-Que to lo chungo, fuera jeso.
-¡Claro!, paisano, como’sté ya no fuma.
-Ni usté, Curro. Así que, no diga pegoletes, es lo mejós que jisimos. Yo, va pa veint’años que lo dejé, en buena hora, por sierto.
-Pos mir’osté, a mí, un sigarrito; sin que me vean mis hijos, arguna calá me gusta, todavía. Y, a osté Rafalita, qué le parese…
-A servidora, ya no le dejan más que la noche; vamos, cuando haya cerrado.
-¡Pos, mejós pa tós! Er tabaco, no pué das más que dijustos.
-Más dijusto mos da Setapé, y no mos lo quitan der gobiesno.
-¿Y a quién ponen?, Curro. ¿Usté ve a arguien que puea mejorá’r desaguisao de los mercaos finansieros?
-¡Cuarquiera!, paisano. Decretaso ar canto: quitando cargos inútiles, impuestos gravosos, y to´r mundo arrimando’r jombro, a vés si d’una ves la’mpresas levantan cabesa.
-Se la’rvidao usté, que se pare’r diluvio que’mpesó con er otoño. Pos, jeste, sigue sin dás tregua. Ya c’habl’usté de decretos, pae.
-Er diluvio, se mo’scapa a los humanos.
-Pos, lo c’usté le píe ar gobierno, Curro, ni le cuento. Y sep’usté que, a mí, er sierre d’empresas me duele. No le digo, si son pequeñas o medianas.
-Pos jeso; y to, porque los impuestos l’afisian. Ahí ti’osté, ar paisano Berhanyes, o como sea, c’ha sío una d’esas. Y, no será que no era famoso.
-Bueno; lo d‘ese hombre, Curro, tié más que vés con los muchos gastos c’acarreaba su negosio, no d’impuestos, presisamente. Y, yo, desde luego, me solidariso con él.
-Yo, no tengo tanta informasión, paisano. Pero lo sierto es que’r asunto es grave.
-Gravedá, Curro, es la situasión de tantas familias que’stán sin que’ntre un josnás en casa.
-Pos, mientras lo’sindicatos y los partidos, o los políticos, no jagan argo, er asunto pinta bastos.
-Ya, pero, con er pepé, usté no cuente. Ellos, arrimás, lo que se dise’r jombro, no; en to caso, estopa’r fuego. Pos lo pronto, nos auguran un año doloroso si no jay elessiones.
-¿Osté ve?, lo que yo le digo.
-Sí. ¿Pero no creer’usté qu’ellos tién una varita mágica? Cuando lleguen ar gobiesno impondran lo que los finansieros digan. Y más miserias pa tós. N’ostante, lo mejós pa superás escollos es tenés en cuanta a la patronás que, por sierto, estrena presidente.
-Lo que’stá jasiendo Setapé, es lo que le disen juera d’España, sin atendés ni a unos ni a otros.
-Y, mientras, a subíslo to, menos la’stima der personás, empesando con la esplosiva de la lus, er gas, er billete d’autobús y trenes, los combustibles… Qué sé yo, Curro.

-No sig’osté, paisano. Que dios mos coja confesaos. Mientras, osté sabe, yo con mi chicuela d’aguardiente de mostro pueblo.